Impressie voor een spiegelbeeld

Was zij een droom, een ver gedicht,
dat men haast was vergeten,
nu zij haar ogen had gericht op ’t ongewisse van haar geweten?
Toen zag hij ’t smal gezicht en huiverde voor die bange kreten van ’t leven,
dat was ontwricht en de droom, die hem had bezeten door de glans van haar ogen,
die peinzend langs haar mond en wangen gleed,
of geen sidd’ring door haar was getogen voor een lied,
een onbegrepen kreet,
die snerpend omhoog was gevlogen voor ’t kaatsend beeld,
dat hij niet vergeet.

J.B. Schöne